Voor het eerst een complete vertaling van Sir Thomas Malory's verhalen over Koning Arthur en zijn nobele ridders, door Ben van Vlierden!

Over het leven van sir Thomas Malory is eigenlijk weinig met zekerheid bekend. Het grootste probleem is, dat er in de vijftiende eeuw minstens vijf personen bekend zijn onder de naam Thomas Malory. De kandidaat die momenteel de grootste aanhang heeft, is sir Thomas Malory van Newbold Revel. Hij werd geboren omstreeks 1405, en stierf 14 maart 1470. Hij diende in het leger van de Earl van Warwick. In 1443 werd hij in het Parlement gekozen. In de jaren daarna wordt hij van een indrukwekkende reeks misdaden beschuldigd, waaronder roof, afpersing, ontvoering en verkrachting, sommige alleen, andere begaan met een door hem geleide bende. In 1451 werd hij eindelijk gegrepen en veroordeeld. Hoewel hij na een paar maanden alweer op vrije voeten is, volgde tot 1461 een periode waarin hij regelmatig langere en kortere perioden gevangen zat, soms enige jaren achtereen. In 1461 kreeg hij gratie, ter gelegenheid van de troonsbestijging van Edward IV. Hij overleed in 1470, en werd met de nodig pracht begraven, wat erop duidt, dat hij toen redelijk bemiddeld was en dat zijn misdaden waren vergeven.

Zijn vertaling van de verhalen over Koning Arthur schreef Malory voor zijn standgenoten. Zichzelf zag hij niet zozeer als literator, maar als historicus. Voor hem waren de verhalen rond Arthur en Merlijn een overblijfsel van een reëel en roemrijk verleden. De archeologie moest in zijn dagen nog worden uitgevonden, dus was het natuurlijk om de verhalen in een omgeving te plaatsen die maar weinig verschilde van die waarin hij zelf leefde. In een sonoor en toch levendig proza schiep hij zo een fris en kleurrijk beeld van het glorieuze verleden van Engeland, dat grote weerklank vond bij zijn tijd- en standgenoten, maar ook bij latere generaties. Voor ons is zijn grootste verdienste toch wel, dat hij in zijn verhalen de worsteling van de mens met zijn medemensen en met de omstandigheden centraal stelt, waardoor wij die ook heden ten dage nog met plezier en ontroering kunnen lezen.